10/11/2004
قانون اساسى ايران، اسلام و بالاخص شيعه دوازده امامى اثنى عشرى را بعنوان مذهب رسمى برسميت مى شناسد. با وجود آنكه قانون اساسى همچنين شاخه هاى ديگر اسلام و زرتشتى ها، كليمى ها، و مسيحيان را برسميت مى شناسد، اقليتهاى مذهبى تحت آزار، ارعاب، و تبعيض قرار مى گيرند. دولت ايران فعالانه آزادى پيروى از مذهبى را كه در قانون اساسى برسميت شناخته نشده است هم قانونا و هم درعمل محدود مى كند. اعضاى اديان در اقليت برسميت شناخته نشده به درجات مختلف تحت تبعيض رسمى قرار مى گيرند بخصوص در حوزه هاى شغل، تحصيلات، و مسكن. بهائيان به عنوان يك مذهب شرعى در ايران رسميت ندارند و در واقع دولت ايران از آنها بعنوان يك شاخه سياسى مظنون به هدفهاى ضد انقلابى نام مى برد. اما براساس يك گزارش منتشر شده از سوى كميسيون حقوق بشرو جامعه بين المللى بهائيان اصول دين بهائى پيروان آن را مشروط مى كند از دولت خود پيروى نمايند و از سياستهاى جانب گيرانه، فعاليتهاى شورشيانه، و هر نوع خشونت پرهيز نمايند. با اين وجود دولت ايران از ۱۹۷۹ تا كنون اين جامعه را هدف بدرفتارى سيستماتيك قرار داده و بيشتر حقوق پايه بشرى را كه به ديگران در جامعه از جمله ديگر اقليتهاى مذهبى اهدا كرده است از آنان دريغ مى دارد.
به گفته مجمع روحانى ملى بهائيان آمريكا از سال ۱۹۷۹ تا كنون بيش از ۲۰۰ بهائى در ايران كشته شده و ۱۵ نفر مفقودالاثر بوده و تصور مى شود كشته شده باشند. درحال حاضر چهار بهائى بدليل پيروى از دين خود در زندان بسر مى برند و محكوميت آنها بين چهار سال تا حبس ابد است.
دولت گروهى از بهائيان را در زندان نگه داشته است و امكان دارد بعضى از آنها هر لحظه در خطر اعدام باشند. يك سياست ديگر براى آزار و ارعاب جامعه بهائى دستگيرى و آزادى دوره اى بهائيان است بدون آنكه جرائم آنها تفهيم شده باشد و اين باعث مى شود اين بهائيان را بتوان در هر زمانى مجددا دستگير كرد.
گزارشات نشانگر اين است كه دولت سياست صريحى براى آزار و محروميت بهائيان از حقوق مدنى خود دنبال مى كند. يكى از اين سياستها كه در سال ۲۰۰۱ توسط وزارت دادگسترى صادر شد به مقامات دولتى دستور داده بود با اخراج بهائيان از دانشگاه هاى خصوصى و دولتى و ثبت نام عمدى اعضاى جامعه بهائى در مدارسى كه از نظر ايدئولوژيكى سختگير هستند فرصتهاى تحصيلى را براى بهائيان محدود كنند. در پاسخ به محروميت از ورود به دانشگاه هاى دولتى و خصوصى، اعضاى جامعه بهائى سيستم آموزشى خود را تأسيس كرده اند. با اين وجود دولت ايران به آزار و ارعاب خود براى جلوگيرى از كار اين سيستم آموزشى ادامه داده است، از جمله حملات ناگهانى در سال ۱۹۹۸ به بيش از ۵۰۰ منزل و دفتر بهائى كه با اين سيستم آموزشى در ارتباط بوده اند. اين حملات شامل دستگيرى تعداد زيادى از استادان و كارمندان اين سيستم آموزشى بوده است. سلامت اقتصادى بهائيان از طريق تبعيض در بازار كار و تصرف صريح اموال شخصى در خطر شديد نابودى است