Monday, April 03, 2006

مناجات

الهی الهی
تو بینا و آگاهی که ملجأیئ و پناهی
جز تو نجسته و نجویم و به غیر از سبیل
محبتت راهی نپیموده و نپویم در شبان تیره نومیدی
دیده ام به صبح امید الطاف بی نهایتت روشن و باز و در سحر
گاهی این جان و دل پزمرده به یاد جمال و کمالت خرّم و دمساز هر قطره ای
که به عواطف رحمانیتت موفق بحری است بی کران و هر درّه ای که به بحرعنایتت
موید آفتابی است درخشنده و تابان.پس ای پاک یزدان من این بنده پر شور و شیدا را در پناه خود پناهی ده و بر دوستی خویش در عالم هستی ثابت و مستقیم بدار و این مرغ بی پر و بال را در آشیان رحمانی خود و در شاخسار روحانی خویش مسکن و مأوایی عطا فرما. "ع ع